Halfway!

Hola amigos!

Na 1.5 maand in Guatemala is mijn reis nu officieel op de helft. De laatste 2 weken zijn weer voorbijgevlogen! Voor ik het weet loop ik weer in het regenachtige Nederland.. maar daar denk ik nu liever nog even niet aan!
Hoe chagerijnig ik normaal wordt van de regen in NL, hoe fijn een tropische bui kan zijn in Guatemala! Dan heb ik het met name over de geur, en niet over het feit dat we net op dat moment in een open truck zaten en helemaal, maar dan ook helemaal doorweekt waren. We waren tijdens deze bui op weg naar maya-ruinies. Komen we daar, na een lange reis, om 6 uur aan, blijkt dat het om 5 uur gesloten is. Na een paar puppy-gezichtjes te hebben getrokken en met wat cash te hebben gezwaaid, mochten we dan toch nog een kleine tour doen, in het donker, met zaklampen! Het voelde als in groep 8 op vossenjacht!
Dit werd keiharde realiteit , want naast de maya ruines, waren er ook verschillende beesten te bewonderen, waaronder dus ook.. vossen! Alsof ik in de film jurassic park meets the blair witch project speelde!
Ik als dierenheld op doorweekte sokken, heb wel weer een medaille verdiend, al zeg ik het zelf.

Dat weekend zijn we ook even naar de westerse wereld geweest en wel naar het waterpretpark Chocomil. Het viel me even tegen dat de zwembaden gewoon met chloorwater gevuld waren ipv met chocolademelk, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik heb wel meer waterpretparken bezocht, maar dit was veruit degene met de spannendste glijbanen. In 1 glijbaan (na ongeveer 150 treden) moest je in een cabine gaan staan, werd er tot 3 geteld en toen verdween de vloer onder je en werd je als het ware gelanceerd. In het kader van, doe elke dag iets wat je niet durft, heb ik het toch maar gedaan! Met ongeveer 200 km per uur knalde je dan door die glijbaan, je gaat dan zo hard dat je ook een stuk omhoog gaat in de glijbaan. Het komt sporadisch voor dat mensen die niet hard genoeg gaan, terugglijkden. Natuurlijk gebeurde dit bij mij. Nou.. dat was even paniek in de tent.. uuh.. glijbaan met water aan alle kanten... Ik kon echter geen kant meer op! Ik denk dat ze me HEEEEEELP hebben horen roepen in Mexico. Ik werd uiteindelijk bevrijd uit een luik midden in die glijbaan.
Al met al een relax dagje dus!;)

De dag erna zijn we overgehuisd naar het vrijwilligershuis. Alhoewel ik het superfijn vind dat ik nu eenen vet grote kamer voor mezelf heb met me eigen douche en wc, vind ik het toch wel een beetje jammer dat er nu niet meer 3x per dag het eten voor me klaar staat. Dit was wel iets waar ik aan kon wennen! Waar ik niet aan gewend kon raken waren dingen als bonen als ontbijt. Toch wel fijn om nu gewoon lekker Hollands boterhammen met pindakaas te kunnen eten!

Afgelopen week zijn we bij een guatemalteekse voetbalwedstrijd geweest in het grote stadion. Toen we daar aankwamen, was er een megalange rij voor de kassa. Bleek dat we bij mensen op straat voor 5 quatzal (50 eurocent) meer ook een kaartje konden kopen.Wij zonder twijfel dit gedaan en gingen naar binnen. Het was echt 1 groot gekkenhuis! Ik zat natuurlijk weer in het verkeerde vak, aan alle kanten werd vuurwerk gegooid, geduwd, gesprongen, gezongen, met vlaggen in mijn gezicht gezwaaid . Heb amper iets gezien van de wedstrijd omdat ik vlaggen/vuuwerk/crazy guatemalteken aan het ontwijkern was..Maar toch..leuk om één keer mee te maken!

Qua werk is er het één en ander veranderd. Wij zouden 3 maanden 1 keer per week bij Fundabiem werken. Hier komen kinderen met voornamelijk spraakproblemen. Dit ging de eerste 4 weken goed. Wij komen daar voor de 5e keer en waren er ongeveer 6 stagiaies per klas. Aangezien er zo’n 3 kindjes tegelijkertijd zijn, voelde we ons nogal nutteloos. We hebben toen overlegd en konden bij een andere organiastie terecht; Fundal.
Ik vond het wel jammer omdat ik net een band kreeg met de kinderen. Maarja zoals we al veel te horen hebben gekregen: zo gaat dat hier in Guatemala. Just go with the flow! Ik ben erg flexibel, maar zelfs mijn flexibiliteit wordt hier op de proef gesteld.
Bij Fundal komen kinderen met verschillende problematieken. Ik werk in een klasje met kinderen met hoorproblemen. Ik leer nu ook gebarentaal, erg interessant!
Op Matigol (sportproject) geven we nu ook engelse les op school. Dit is pas werken! Best lastig om 26 kids die of vervelend zijn omdat ze niet willen leren of uit enthousiasme naar voren rennen omdat ze juist graag engels willen leren, onder controle te houden, 1.5 uur lang! Maar goed.. ik hou wel van een uitdaging!:)

Afgelopen weekend zijn Anne en ik met onze locale vrienden Fernando en Pyppo op pad geweest. Zij wisten wel een leuk zwembad. Wij weer met de chickenbus daarheen. Ik begin onderhand te wenne aan deze crazy busrides. Ik gil alleen nog maar als ik bijna door het dak gelanceerd word als we een drempel over rijden. Alle guatemalteken kijken me dan trouwens héél verbaasd aan! Voor hun is dit namelijk de normaalste zaak vd wereld.
Het is ook normaal dat er mensen met de bus meerijden en dan voedsel of andere dingen verkopen. Afgelopen weekend reed er een dominee mee en praatte een halfuur overtuigend over zijn geloof. Het is in ieder geval onmogelijk om een dutje te doen! Dit was afgelopen zaterdag erg jammer omdat ik een kort nachtje had gehad. Ik was vrijdagnacht met 3 guatemalteken naar een plaatstelijke discotheek geweest. Ik was serieus de enigste tourist. Echt iedereen stond op de veels te kleine dansvloer en het leek alsof ik in de botsauto’s zat. Ik hoefde niet te bewegen, dat ging vanzelf! De volgende dag vertelde Fernando en Pyppo dat ik express door de meisjes werd geduwd! Ze vertelden dat de meisjes hier bang zijn dat we ‘hun mannen’ inpikken. Nou..dat ik zou ik nou noooit doen! Gelukkig had ik genoeg gedronken dat ik daar niks van gemerkt heb!:)
Maar goed.. de volgende dag dus.. wij stapten uit de bus bij een 5 sterrenresort. Onze vrienden zouden ons daar wel even naar binnen praten. En inderdaad we mochten voor 2 uur naar binnen, maar wel alleen naar het restaurant. Natuurlijk zijn we ook even illegaal gaan zwemmen en midgetgolfen en uiteraard de tijd uit het oog verloren. Toen zijn we met het treintje van het park naar een andere uitgang gegaan en daar ‘ontsnapt’. Erg leuk dagje!

De volgende dag zijn we naar Chichicastenango gegaan, dit is de bekendste en grootste markt van Guatemala. Erg kleurrijk! Je weet gewoon niet waar je moet kijken zo veel! We wilden ook nog even iets anders zien dan de markt dus vroegen we aan een local wat er nog te zien was. Wij op de bonnefooi met de tuctuc naar een plek waarvan we geen idee hadden wat het was. Komen we bij een museum uit, bleek het dicht te zijn. Toen we terugkwamen bleek er geen directe bus meer naar Xela te gaan. Uiteindelijk met een omweg toch nog thuisgekomen. Zo zie je maar weer.. uiteindelijk komt alles wel weer goed hier in Guatemala:)

We hebben nog te horen gekregen dat we carnaval kunnen vieren hier en dat we een week vrij krijgen om naar het noorden te kunnen reizen om de jungle in te kunnen gaan. Ik ben dus helemaal happy!!
Ik moet nu opschieten voor mijn salsales! Me gusta!:)
To be continuated!

Adios!

Hanneke