Amazing week!!!

Hola!

Of misschien kan ik beter zeggen: Adios! Nog maar 2 weekjes en ik ben weer thuis. Aan de ene kant helemaal niet leuk , maar aan de andere kant heb ik wel weer zin om iedereen te zien!
Afgelopen week zijn we een week vrij geweest en zijn we gaan backpakcken in het noorden van Guatemala. Dit was veruit de beste week sinds ons verblijf hier!

We begonnen onze trip naar Rio dulce; na 8 uur in de bus te hebben gezeten kwamen we aan en vroegen aan toeristen of ze een goed en betaalbaar hostel wisten. Ze waren erg te spreken over een bepaald hostel. We moesten er met een bootje naar toe en voeren recht de jungle in! Super vrolijk en zingend ‘ the lion sleeps tonight’ kwamen we aan bij het mooist gelegen hostel wat ik ooit heb gezien! Ik voelde me zo oprecht gelukkig, niet te beschrijven zo gaaf!
Daar aangekomen kregen we ons eigen hutje met klamboes en hangmat en zijn we lekker gaan slapen tussen alle dierengeluiden.
De volgende dag zijn we even de jungle in gaan kanoen. We hebben weinig beesten gezien, ik denk dat ik ze allemaal heb laten schrikken door mijn gegil. Was echt een hele kunst dat kanoen!
’s Middags zijn we naar het volgende plaatsje gevaren: Livingston. De 2uur durende tocht was erg mooi! Mijn haar iets minder daarna, maarja je moet er wat voor over hebben natuurlijk!
Toen we daar aankwamen, werden we gelijk door 6 verschillende locals aangesproken die ons naar verschillende hostels wilden loodsen. Uiteindelijk bleven er 2 volhouden, die onderweg ruzie met elkaar kregen om wie ‘het meeste recht’ had op ons. Ondertussen vroegen ze ook nog 6 keer of we geen weed bij ons hadden, want ja we kwamen toch uit Holland!
Uiteindelijk kozen we voor het partyhostel. Ik dacht dat ik als diehard –stapper wel wat gewend was, maar zelfs ik keek mijn ogen uit! Ik zal verder niet in details treden, want misshien leest mijn oma dit ook, maar laten we het er op houden dat ik deze avond niet snel zal vergeten!
De volgende dag was een dagje strand gepland, wat erg goed uitkwam ivm mijn perfecte combi van een kater en te weinig slaap. Wij moesten alleen nog ff pinnen om de trip te kunnen betalen. Helaas waren er alleen ATM’s voor creditcards. Dit was even stress! We konden nog maar net het hostel en de boot betalen en moesten dus een dag eerder dan gepland verder. We hebben echter niet te lang gebaald, want we hadden nog genoeg dingen om te bewonderen!

We gingen ipv het strand terug naar Rio Dulce om te zwemmen bij watervallen. Erg mooi!
Daarna gingen we naar Flores. We gingen met de ‘luxe’ bus. Erg jammer was dat hij overboekt was en we 4 uur lang hebben moeten staan in een overvolle bus, in 86 verschillende houdingen. Je krijgt er nog gratis spierpijn bij ook de volgende dag!
Anyway.. aangekomen in Flores, gingen we naar het hostel Los Amigos. Erg leuk hostel met nederlandse eigenaren. Ze hadden zelfs bitterballen op de kaart staan! Anti-climax was dat ze niet meer op voorraad waren!:(
De volgende dag zijn we naar een natuurpark geweest en hier hebben we a la tarzan ‘ziplining’ gedaan’.Erg gaaf! De volgende dag, of beter gezegd nacht (we moesten om 0300 vertrekken!!) stond Tikal op de planning. Dit is de grootste toeristische attractie van Guatemala; grote maya ruines. Erg mooi! We gingen zo vroeg om de zonsopgang te zien, helaas was het mistig, dus dat feest ging niet door. Dat was echter het risico, waar we van te voren al rekening mee hadden gehouden.

Als afsuiting van onze trip gingen we naar champee, dit zou nog 8 uur rijden zijn. De rit viel zacht gezegd een beetje tegen; We zouden met een luxe bus gaan, dit bleek een shuttlebusje, comfortabel is anders. Toen konden we halverwege ergens niet door omdat er demonstraties waren (lees 3 uur wachten) en als klap op de vuurpijl, ging 3 kwartier voor aankomst de motor stuk vh busje. In totaal waren we 13 uur onderweg.
De volgende dag waren we dit al snel vergeten; We gingen mee op een tour door de grotten. Iedereen kreeg een kaars in zijn hand en ging zwemmend met 1 hand door de koude donkere grotten. Erg bijzonder! Ook erg avontuurlijk; sommige stukken waren heel nauw en op een gegeven moment moest je zelfs onder water om verder te kunnen. De eerste keer moest ik nogal hard gillen van te voren, omdat ik niet wist of ik het wel durfde. De gids instrueerde mij vriendelijk hiermee op te houden, omdat dan de rest van de groep ook niet meer zou durven. Toen deed ik het toch maar! Ik had nooit gedacht dat ik dat zou durven en dat ik het zo gaaf zou vinden!
De dag sloten we af bij de meren van Champee. Dit was adembenemend! Ik dacht dat er niks mooiers was dan Nieuw-Zeeland, maar dit was minstens zo mooi! Ik dacht serieus dat ik in de hemel was. Dit is echter onwaarschijnlijk, dus wel fijn dat ik in ieder geval een kijkje heb kunnen nemen!:)
Het was zo mooi dat we de dag erna er weer zijn gaan chillen en ongeveer 1000 foto’s hebben gemaakt.

Vandaag zijn we met een organisatie naar een arme wijk gegaan. Erg triest om te zien hoe de mensen hier moeten leven. Ze leven echt om te overleven. We zagen naast hun ‘huizen’ ook hun werkplek; stenen hakken aan de rivier. Één emmer vol stenen levert 1,50 quetzal op. Dit is 15 eurocent. Ze verkochten maar een paar emmers per dag en moeten elke dag dus leven van nog geen euro. We besloten om hier ons laatste donatiegeld en geld van ons zelf te besteden. We hadden een aantal voedselpakketten gemaakt en deze aan 5 families uitgedeeld. Aan één familie gaven we ook geld voor een schooluniform (180 quatzal/18 euro), wat betekend dat 1 kind van die familie naar de middelbare school kan, wat hopelijk een betere toekomst voor deze familie kan opleveren. Ik vergeet nooit meer de reactie van de moeder; ze begon meteen te huilen toen we het vertelden. Ik moest moeite doen om niet mee te gaan huilen. Zo fijn om iets te kunnen betekenen voor deze mensen!

Na zo’n geweldige en indrukwekkende week is het wel even omschakelen om weer te moeten ‘werken’. Ik zie er erg naar uit om naar huis te gaan en dan weer mijn volgende reis te gaan plannen. Ik heb het reisvirus nu echt te pakken gekregen Beste virus wat er bestaat, zal ik je zeggen en ik kan het weten!:)
Mijn volgende verslag zal dus vanuit een ander land komen! Cant wait!
Liefs Hanneke